Munaron

Jacques Munaron (Namen, 8 september 1956) was een Belgische voetballer.

De jonge Jacky Munaron begon als doelman bij de jeugd van FC Dinant. Munaron bleef in Dinant en kwam zo al gauw terecht in het A-elftal van die club. FC Dinant speelde op dat moment in de Derde Klasse. In 1974 werd de doelman ontdekt door RSC Anderlecht en verhuisde hij naar Brussel.

Daar belandde hij op de bank omdat Jan Ruiter, de Nederlandse doelman van Anderlecht, op dat moment de nummer één was van de Brusselse club. Later kocht Anderlecht Nico De Bree, ook een Nederlander, over van RWDM en dus bleef Munaron op de bank zitten.

Maar Munaron kreeg ook af en toe wat speelkansen en werd al gauw de enige echte nummer één van Anderlecht. Ruiter stopte met voetballen, De Bree werd verkocht en Munaron bleef. In totaal speelde Munaron 15 seizoenen voor Anderlecht, van 1974 tot 1989. Hij werd met Anderlecht 4 keer landskampioen, won 4 maal de Beker van België, twee keer de Europacup II en in 1983 de UEFA-Cup.

In 1988 werd de concurrentie terug groter. Munaron werd ouder en Anderlecht gaf steeds vaker de voorkeur aan Filip De Wilde, die toen nog een jong opkomend talent was. Jacky Munaron verhuisde dus in 1989 naar Club Luik.

In 1992 wou Standard de Liège hem wel overkopen van Club Luik en dus trok Munaron naar Standard. De doelman uit Namen was toen 36 jaar en belandde op de bank omdat Gilbert Bodart eerste doelman was bij Standard in het begin van de jaren '90.

In 1995 trok Munaron naar Eendracht Aalst maar in 1996 besloot hij te stoppen met voetballen. Munaron speelde ook 8 keer voor de Rode Duivels.

Na zijn carrière als voetballer werd Munaron trainer. Zo was hij o.a. keeperstrainer bij de Rode Duivels en RSC Anderlecht.