Rode kaart
Bij voetbal wordt een rode kaart getoond door de scheidsrechter om aan te geven dat een speler uit het veld moet wegens ernstig wangedrag.
Een speler die uit het veld is gestuurd, moet het speelveld onmiddellijk verlaten en mag verder niet meer aan het spel deelnemen. De speler mag tijdens het spel niet vervangen worden; zijn team moet de wedstrijd voortzetten met een speler minder. Krijgt de keeper een rode kaart, dan dient deze eveneens het veld te verlaten, maar ter wille van de eerlijkheid van de wedstrijd mag een andere speler door de reservedoelman vervangen worden. Dit geldt niet als het maximum aantal wissels benut is; dan dient een veldspeler de rol van keeper over te nemen.
Regel 12 van de Spelregels (die zijn uitgegeven door de International Football Association en worden gebruikt door het besturend instituut FIFA) somt de categorieën misdragingen op waarvoor een speler uit het veld kan worden gezonden. Vrij vertaald zijn dit :
- Een ernstige overtreding. Dit omvat ook een tackle van achteren die de veiligheid van een tegenstander in gevaar brengt.
- Gewelddadig gedrag.
- Spugen naar iemand.
- Een opzettelijke handsbal om een duidelijke scoringskans te voorkomen.
- Een overtreding die een tegenstander een duidelijke scoringskans ontneemt (doorgebroken speler tegenhouden).
- Het gebruik van agressieve, beledigende of scheldende taal of gebaren.
- Het ontvangen van een tweede waarschuwing (gele kaart) in één wedstrijd.
In aanvulling op het uit het veld moeten, kan een speler in aanmerking komen voor sancties na de wedstrijd. Dit zijn meestal schorsingen voor een aantal wedstrijden. De exacte straffen verschillen per toernooi of competitie (niet door de spelregels). Volgens de FIFA is is het echter zo dat een rode kaart in elke competitie moet resulteren in het schorsen van de schuldige speler voor de volgende wedstrijd zonder recht op beroep.
Gele en rode kaarten werden geïntroduceerd door de Britse scheidsrechter Ken Aston en het eerste grote gebruik in de FIFA World Cup in 1970. De kaarten werden verplicht in 1992.
